Objawy chorób wenerycznych u kobiet
Choroby weneryczne przejawiają się wzrostem temperatury ciała, dyskomfortem w podbrzuszu, swędzeniem i pieczeniem w pochwie.
Objawy infekcji żeńskich narządów płciowych
Inne objawy infekcji żeńskich narządów płciowych to m.in.:
- ból podczas stosunku płciowego;
- ból, kłucie podczas oddawania moczu;
- nieprzyjemny zapach z pochwy;
- zwiększenie ilości lub zmiana koloru wydzieliny z pochwy;
- krwawienie z pochwy.
Infekcje przenoszone drogą płciową (STI) mogą powodować zapalenie i powiększenie węzłów chłonnych pachwinowych, a także wysypkę na tułowiu, kończynach górnych i dolnych. W przypadku zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego w okolicy narządów płciowych pojawiają się brodawczaki (łagodne nowotwory skóry).
Objawy chorób przenoszonych drogą płciową u mężczyzn obejmują bolesny lub przedwczesny wytrysk, patologiczną wydzielinę z cewki moczowej (przezroczystą, żółtą lub zieloną, z domieszkami ropy i nieprzyjemnym zapachem), swędzenie i pieczenie w okolicy żołędzi penisa, wysypkę w pachwinie.
W jaki sposób są transmitowane choroby przenoszone drogą płciową?
Choroby weneryczne przenoszone są podczas stosunku pochwowego, analnego i oralnego bez zabezpieczenia, przez krew lub produkty krwiopochodne oraz z matki na dziecko w czasie ciąży lub porodu. Zarażenie chorobami wenerycznymi (wirus brodawczaka ludzkiego – HPV, wszawica łonowa) jest również możliwe drogą kontaktową poprzez używanie przedmiotów osobistej higieny (myjka, ręcznik).
Po ilu dniach pojawiają się u kobiet objawy infekcji przenoszonych drogą płciową?
Okres inkubacji (czas od momentu zarażenia do momentu wystąpienia objawów) chorób przenoszonych drogą płciową zależy od rodzaju drobnoustroju chorobotwórczego. Średnio infekcje przenoszone drogą płciową u kobiet pojawiają się 2-7 dni po zarażeniu, ale czasami pierwsze objawy patologii mogą pojawić się po 1-2 miesiącach.
Okres inkubacji chorób przenoszonych drogą płciową 
Rodzaje infekcji żeńskich narządów płciowych
Choroby weneryczne są spowodowane wzrostem i rozmnażaniem się bakterii, wirusów i pierwotniaków w pochwie. Rodzaje infekcji seksualnych u kobiet:
- chlamydia;
- wirus cytomegalii;
- ureaplazmoza;
- rzęsistkowica;
- opryszczka narządów płciowych.
Na liście infekcji żeńskich narządów płciowych znajdują się również wirus brodawczaka ludzkiego, gardnerella, kiła i rzeżączka. W celu ustalenia rodzaju choroby przenoszonej drogą płciową konieczne jest umówienie się na wizytę u ginekologa. Lekarz zbierze wywiad, przeprowadzi badanie ginekologiczne oraz pobierze wymaz z pochwy dla dalszych badań mikroskopowych.
Opryszczka u kobiet
Przyczyną opryszczki narządów płciowych jest zakażenie kobiety HSV-2 (wirusem opryszczki pospolitej typu 2) podczas kontaktów seksualnych. Po zarażeniu wirus pozostaje uśpiony w organizmie i może reaktywować się kilka razy w roku.
Objawy opryszczki narządów płciowych u kobiet pojawiają się po około 2-12 dniach od kontaktu z wirusem. Opryszczka narządów płciowych u kobiet charakteryzuje się pojawieniem się obfitych, bezwonnych wydzielin i grudek (pęcherzyków) na błonie śluzowej narządów płciowych, a także swędzeniem i pieczeniem pochwy oraz powiększeniem węzłów chłonnych pachwinowych.
W leczeniu opryszczki narządów płciowych u kobiet ginekolog stosuje leki przeciwwirusowe, które zatrzymują wzrost i reprodukcję wirusa. Lekarz może również przepisać miejscowe leki przeciwzapalne i przeciwbólowe dla zmniejszenia świądu i pieczenia
Cytomegalowirus u kobiet
Kobiety zarażają się wirusem cytomegalii poprzez kontakt z płynami ustrojowymi: śliną, krwią, wydzielinami pochwy, nasieniem. Objawy cytomegalii u kobiet obejmują osłabienie, gorączkę, ból mięśni i powiększone węzły chłonne.
Aby zdiagnozować chorobę, ginekolog kieruje na badanie krwi w celu wykrycia przeciwciał (IgG) przeciwko wirusowi cytomegalii u kobiety: w normie przeciwciał nie ma, ich obecność wskazuje na ostrą lub przebytą infekcję.
Gardnerella vaginalis u kobiet
Przyczyną rozwoju zakażenia bakterią Gardnerella vaginalis u kobiet jest zaburzenie równowagi mikroflory pochwy: nadmierny wzrost liczby bakterii i zmniejszenie ilości pałeczek kwasu mlekowego. Rozwojowi infekcji sprzyjają też stres, zmiany gospodarki hormonalnej podczas ciąży, noszenie syntetycznej bielizny i niedobór odporności.
Gardnerella vaginalis objawia się swędzeniem i pieczeniem pochwy, obfitym wydzielaniem żółto-zielonego koloru z nieprzyjemnym zapachem, dyskomfortem podczas stosunku płciowego. W przypadku przewlekłej postaci zakażenia kobiety mogą nie mieć żadnych objawów przez długi czas.
Ureaplasma u kobiet
Przyczyną powstania ureaplasmy u kobiet jest zakażenie podczas stosunku płciowego bez zabezpieczenia. Ryzyko pojawienia patologii wzrasta u osób z niedoborem odporności.
Objawami ureaplasmy u kobiet są płynne wydzieliny o nieprzyjemnym zapachu, swędzenie i pieczenie w okolicy narządów płciowych, ból podczas oddawania moczu. Konsekwencje ureaplasmy u kobiet obejmują niepłodność, zapalenie błony śluzowej macicy . Ureaplasma u kobiet zwiększa również ryzyko mimowolnego przerwania ciąży i urodzenia dziecka z wrodzonymi patologiami.
Chlamydia u kobiet
Objawami chlamydii u kobiet są plamienia w połowie cyklu miesiączkowego, swędzenie i pieczenie w okolicy narządów płciowych. Chlamydia należy do infekcji narządów płciowych atakujących stawy (występują bolesne odczucia w stawach i sztywność ruchów).
Chlamydia u kobiet może przez długi czas przebiegać bezobjawowo. Choroba zwiększa ryzyko ciąży pozamacicznej i niepłodności.
Aby zdiagnozować patologię, lekarz przeprowadza badanie ginekologiczne i pobiera wymaz z pochwy w celu wykrycia chlamydii. W celu szybkiego leczenia chlamydii u kobiet ginekolog przepisuje antybiotyki.
Rzęsistkowica u kobiet
Objawy rzęsistkowicy u kobiet obejmują pieczenie i swędzenie narządów płciowych, ból podczas stosunku płciowego i oddawania moczu oraz patologiczną (zieloną lub żółtą o nieprzyjemnym zapachu) wydzielinę z pochwy. W przypadku utajonej rzęsistkowicy kobiety nie mają objawów choroby.
W leczeniu ostrej i przewlekłej rzęsistkowicy u kobiet ginekolog przepisuje antybiotyki pacjentce i jej partnerowi seksualnemu.
Aby zapobiegać chorobom wenerycznym, konieczne jest korzystanie z barierowych metod antykoncepcji, prawidłowe stosowanie prezerwatywy oraz przestrzeganie zasad higieny osobistej przed współżyciem i po nim. Seks bez zabezpieczenia można uprawiać z człowiekiem, który został przebadany na obecność chorób przenoszonych drogą płciową i uzyskał wynik negatywny.
