Blog Doctorpro

Ból piersi (mastalgia) może być wynikiem infekcji, stanów zapalnych, urazów, zmian hormonalnych, chorób układu nerwowego, nowotworów lub przyjmowania leków. Do możliwych przyczyn bólu w gruczołach sutkowych należą również zespół napięcia przedmiesiączkowego i ciąża.

Normą podczas miesiączki jest wydzielina w kolorze ciemnoczerwonym, bordowym i brązowym, niewielkie skrzepy i stopniowa zmiana koloru w trakcie menstruacji. O zagrożeniu może świadczyć jasnoczerwona, czarna krew o nieprzyjemnym zapachu, a także pomarańczowa lub różowa wydzielina poza okresem menstruacji.

USG prostaty wykonuje się profilaktycznie od 40. roku życia oraz przy dolegliwościach, takich jak zaburzenia mikcji, podwyższony PSA czy podejrzenie zapalenia. Badanie może być transrektalne lub przezbrzuszne. Przed TRUS należy opróżnić jelita i pęcherz, a przed USG przezbrzusznym wypić 1–2 litry wody, unikać produktów wzdymających oraz alkoholu. Badanie pozwala określić m.in., czy zachowane są prawidłowe wymiary prostaty (30–35 × 30–35 × 45–50 mm oraz objętość około 25 cm³).

Ciągła potrzeba snu może wynikać ze stresu, skutków ubocznych leków, braku aktywności fizycznej i niezbilansowanej diety. Przyczyną nadmiernej senności mogą być zaburzenia hormonalne, zaburzenia snu, choroby sercowo-naczyniowe i neurodegeneracyjne.

Terapia falą uderzeniową (SWT) pomaga zmniejszyć ból stawów i mięśni, poprawiając krążenie krwi i stymulując regenerację tkanek. Fale rozbijają zwapnienia i zrosty, dzięki czemu po kilku zabiegach ból zmniejsza się, a ruchomość stopniowo wraca.

Adenomioza to rozrost endometrium w głąb warstwy mięśniowej macicy, który pod wpływem hormonów wywołuje pogrubienie ściany narządu i stan zapalny. Rozwija się najpewniej wieloczynnikowo — sprzyjać jej mogą m.in. mikrourazy po zabiegach, wady wrodzone, zapalenie macicy po porodzie czy zaburzenia hormonalne. Adenomioza objawia się głównie bolesnymi, obfitymi i przedłużonymi miesiączkami, przewlekłym bólem miednicy i plamieniami okołomiesiączkowymi. Leczenie opiera się na terapii hormonalnej, leczeniu objawowym oraz — w ciężkich przypadkach — metodach zabiegowych.

Zaparcia najczęściej wiążą się z dietą ubogą w błonnik i płyny, dlatego, aby się ich pozbyć, istotne jest zwiększenie zawartości błonnika w posiłkach (warzywa, owoce, pełnoziarniste zboża, strączki) oraz picie 1,5–2 l wody dziennie. Pomóc może też regularne jedzenie małych posiłków i zamiana tłuszczów nasyconych na nienasycone (oleje roślinne, ryby, orzechy). Warto ograniczyć słodycze, białe pieczywo i makarony, tłusty nabiał, czerwone mięso oraz alkohol, a włączyć do diety produkty sprzyjające perystaltyce, takie jak śliwki, gruszki, kiwi, owsiankę, kiszonki, jogurt i kefir z probiotykami.

Hormon luteinizujący (lutropina, LH) jest hormonem gonadotropowym (stymulującym pracę gruczołów płciowych) i odpowiada za funkcje rozrodcze u kobiet i mężczyzn. Hormon luteinizujący odgrywa ważną rolę w regulacji cyklu miesiączkowego i zajścia w ciążę u kobiet oraz produkcji testosteronu u mężczyzn.

Wzdęcia mogą być związane z przejadaniem się, spożywaniem produktów wzdymających, problemami z trawieniem, zaburzeniami hormonalnymi lub chorobami przewodu pokarmowego. Leczenie obejmuje zmianę diety, przyjmowanie leków oraz umiarkowaną aktywność fizyczną.

Choroby zapalne narządów miednicy mniejszej obejmują zapalenie macicy, jajowodów, jajników, przymacicza i otrzewnej. Zakażenie zwykle szerzy się drogą wstępującą z pochwy i szyjki macicy, najczęściej wywołują je bakterie przenoszone drogą płciową (chlamydie, gonokoki) lub flora warunkowo chorobotwórcza. Leczenie polega głównie na antybiotykoterapii, uzupełnianej lekami przeciwzapalnymi, przeciwbólowymi, probiotykami oraz — w ciężkich przypadkach — hospitalizacją i interwencją chirurgiczną.

Choroba refluksowa przełyku (GERD) to przewlekła choroba, której towarzyszy cofanie się treści żołądkowej do przełyku. Jedną z przyczyn rozwoju choroby jest niezbilansowana dieta (częste przejadanie się, nadużywanie tłustych, smażonych i pikantnych potraw, spożywanie posiłków bezpośrednio przed snem).

Zaburzeń oddawania moczu nie powinno się ignorować, ponieważ objaw ten może wskazywać na choroby układu moczowego, sercowo-naczyniowego i nerwowego. W przypadku niemożności oddania moczu lub jego niewielkich ilości należy zgłosić się do lekarza, który może przepisać antybiotyki, diuretyki, leki przeciwskurczowe, glikokortykosteroidy czy roztwory infuzyjne.